بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَـٰنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند بخشنده مهربان

وَالْعَادِيَاتِ ضَبْحًا﴿۱﴾
قسم به اسبانی که (سواران اسلام در جهاد با کفار تاختند تا جایی که) نفسشان به شماره افتاد.

فَالْمُورِيَاتِ قَدْحًا﴿۲﴾
و در تاختن از سم خود بر سنگ آتش افروختند.

فَالْمُغِيرَاتِ صُبْحًا﴿۳﴾
و (بر دشمن شبیخون زدند تا) صبحگاه (آنها را) به غارت گرفتند.

فَأَثَرْنَ بِهِ نَقْعًا﴿۴﴾
و گرد و غبار از دیار کفار بر انگیختند.

فَوَسَطْنَ بِهِ جَمْعًا﴿۵﴾
و سپاه دشمن را همه در میان گرفتند.

إِنَّ الْإِنسَانَ لِرَبِّهِ لَكَنُودٌ﴿۶﴾
(قسم به اسبان این مجاهدان دین خدا) که انسان نسبت به پروردگارش کافر نعمت و ناسپاس است.

وَإِنَّهُ عَلَىٰ ذَٰلِكَ لَشَهِيدٌ﴿۷﴾
و (خدا و یا) خود او بر این ناسپاسی محققا گواه است.

وَإِنَّهُ لِحُبِّ الْخَيْرِ لَشَدِيدٌ﴿۸﴾
و هم او بر حب مال دنیا سخت فریفته و بخیل است.

أَفَلَا يَعْلَمُ إِذَا بُعْثِرَ مَا فِي الْقُبُورِ﴿۹﴾
آیا آدمی نمی‌داند که روزی آنچه (از مردگان) در دل قبرهاست همه بیرون ریخته می‌شود؟

وَحُصِّلَ مَا فِي الصُّدُورِ﴿۱۰﴾
و آنچه در دلها پنهان است همه را پدیدار سازند؟

إِنَّ رَبَّهُم بِهِمْ يَوْمَئِذٍ لَّخَبِيرٌ﴿۱۱﴾
محققا آن روز پروردگارشان (نیک و بد کردار) آنها کاملا آگاه است.