۳۳۸ بار خوانده شده
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَـٰنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند بخشنده مهربان
وَالنَّازِعَاتِ غَرْقًا﴿۱﴾
قسم به فرشتگانی که (جان کافران را) به سختی بگیرند.
وَالنَّاشِطَاتِ نَشْطًا﴿۲﴾
قسم به فرشتگانی که (جان اهل ایمان را) به آسایش و نشاط ببرند.
وَالسَّابِحَاتِ سَبْحًا﴿۳﴾
و قسم به فرشتگانی که با کمال سرعت (فرمان حق را) انجام دهند.
فَالسَّابِقَاتِ سَبْقًا﴿۴﴾
قسم به فرشتگانی که (درنظم عالم) بر هم سبقت گیرند.
فَالْمُدَبِّرَاتِ أَمْرًا﴿۵﴾
قسم به فرشتگانی که (به فرمان حق) به تدبیر نظام خلق می‌کوشند (که قیامتی و حشری خواهد آمد).
يَوْمَ تَرْجُفُ الرَّاجِفَةُ﴿۶﴾
روزی که آن لرزاننده (یعنی نفخه صور الهی، جهان را) بلرزاند.
تَتْبَعُهَا الرَّادِفَةُ﴿۷﴾
و لرزاننده دیگر (یعنی نفخه صور دیگر) از پی آن در آید.
قُلُوبٌ يَوْمَئِذٍ وَاجِفَةٌ﴿۸﴾
در آن روز سخت دلهای برخی مضطرب و هراسان شود.
أَبْصَارُهَا خَاشِعَةٌ﴿۹﴾
که (از ترس) چشمها به زیر افکنند.
يَقُولُونَ أَإِنَّا لَمَرْدُودُونَ فِي الْحَافِرَةِ﴿۱۰﴾
(مردم غافل دنیا) گویند: آیا ما پس از مرگ باز زندگانی دیگری خواهیم یافت؟
أَإِذَا كُنَّا عِظَامًا نَّخِرَةً﴿۱۱﴾
چگونه چون مردیم و استخوان ما پوسید زنده خواهیم شد؟
قَالُوا تِلْكَ إِذًا كَرَّةٌ خَاسِرَةٌ﴿۱۲﴾
و گویند: در این صورت که دیگر بار زنده شویم بسی زیانکار خواهیم بود.
فَإِنَّمَا هِيَ زَجْرَةٌ وَاحِدَةٌ﴿۱۳﴾
جز یک صدای مهیب (که در صور اسرافیل کنند) نشنوند.
فَإِذَا هُم بِالسَّاهِرَةِ﴿۱۴﴾
و ناگاه همه از خاک بر شوند و به صحرای قیامت رهسپار گردند.
هَلْ أَتَاكَ حَدِيثُ مُوسَىٰ﴿۱۵﴾
آیا خبر موسی عمران به تو رسیده؟
إِذْ نَادَاهُ رَبُّهُ بِالْوَادِ الْمُقَدَّسِ طُوًى﴿۱۶﴾
آن گاه که خدایش او را در وادی مقدس طوی (قرب طور) ندا کرد.
اذْهَبْ إِلَىٰ فِرْعَوْنَ إِنَّهُ طَغَىٰ﴿۱۷﴾
که به سوی فرعون برو که او سخت به راه طغیان رفته است.
فَقُلْ هَل لَّكَ إِلَىٰ أَن تَزَكَّىٰ﴿۱۸﴾
پس بگو: میل داری که (از پلیدی خود پرستی و شرک) پاک و پاکیزه شوی؟
وَأَهْدِيَكَ إِلَىٰ رَبِّكَ فَتَخْشَىٰ﴿۱۹﴾
و تو را به راه خدا هدایت کنم تا بترسی (و به درگاه عظمت و قدرت او خاشع و فروتن شوی).
فَأَرَاهُ الْآيَةَ الْكُبْرَىٰ﴿۲۰﴾
پس آن آیت و معجزه بزرگتر را به او نمود.
فَكَذَّبَ وَعَصَىٰ﴿۲۱﴾
فرعون تکذیب و نافرمانی کرد.
ثُمَّ أَدْبَرَ يَسْعَىٰ﴿۲۲﴾
از آن پس (که معجزه موسی دید) باز روی از حق بگردانید و (برای دفع موسی) به جهد و کوشش برخاست.
فَحَشَرَ فَنَادَىٰ﴿۲۳﴾
پس (با رجال بزرگ دربار خود) انجمن کرد و ندا داد.
فَقَالَ أَنَا رَبُّكُمُ الْأَعْلَىٰ﴿۲۴﴾
و گفت: منم خدای بزرگ شما.
فَأَخَذَهُ اللَّهُ نَكَالَ الْآخِرَةِ وَالْأُولَىٰ﴿۲۵﴾
خدا هم او را به عقاب دنیا و آخرت گرفتار کرد.
إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَعِبْرَةً لِّمَن يَخْشَىٰ﴿۲۶﴾
تا به هلاکت او اهل ترس از خدا عبرت گیرند.
أَأَنتُمْ أَشَدُّ خَلْقًا أَمِ السَّمَاءُ ۚ بَنَاهَا﴿۲۷﴾
آیا بنای شما آدمیان استوارتر است یا بنای آسمان بلند که خدا آفرید؟
رَفَعَ سَمْكَهَا فَسَوَّاهَا﴿۲۸﴾
که سقفی بس بلند و محکم بنیان در کمال زیبایی استوار ساخت.
وَأَغْطَشَ لَيْلَهَا وَأَخْرَجَ ضُحَاهَا﴿۲۹﴾
و شامش را تیره و روزش را روشن گردانید.
وَالْأَرْضَ بَعْدَ ذَٰلِكَ دَحَاهَا﴿۳۰﴾
و زمین را پس از آن بگسترانید.
أَخْرَجَ مِنْهَا مَاءَهَا وَمَرْعَاهَا﴿۳۱﴾
و از آن آب و گیاه پدید آورد.
وَالْجِبَالَ أَرْسَاهَا﴿۳۲﴾
و کوهها را بر روی آن استوار ساخت.
مَتَاعًا لَّكُمْ وَلِأَنْعَامِكُمْ﴿۳۳﴾
تا (از آن آب و گیاه که از بیابان و کوه بر انگیزد) قوت شما و چهارپایانتان بر آید.
فَإِذَا جَاءَتِ الطَّامَّةُ الْكُبْرَىٰ﴿۳۴﴾
پس چون آن واقعه بزرگ (و حادثه عظیم قیامت) پدید آید.
يَوْمَ يَتَذَكَّرُ الْإِنسَانُ مَا سَعَىٰ﴿۳۵﴾
در آن روز آدمی هر چه کرده به یاد آرد.
وَبُرِّزَتِ الْجَحِيمُ لِمَن يَرَىٰ﴿۳۶﴾
و دوزخ برای بینندگان آشکار شود.
فَأَمَّا مَن طَغَىٰ﴿۳۷﴾
پس هر کس (از حکم شرع خدا) سرکش و طاغی شد.
وَآثَرَ الْحَيَاةَ الدُّنْيَا﴿۳۸﴾
و زندگی دنیا را برگزید.
فَإِنَّ الْجَحِيمَ هِيَ الْمَأْوَىٰ﴿۳۹﴾
دوزخ جایگاه اوست.
وَأَمَّا مَنْ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِ وَنَهَى النَّفْسَ عَنِ الْهَوَىٰ﴿۴۰﴾
و هر کس از حضور در پیشگاه عزّ ربوبیت بترسید و از هوای نفس دوری جست.
فَإِنَّ الْجَنَّةَ هِيَ الْمَأْوَىٰ﴿۴۱﴾
همانا بهشت منزلگاه اوست.
يَسْأَلُونَكَ عَنِ السَّاعَةِ أَيَّانَ مُرْسَاهَا﴿۴۲﴾
از تو سؤال کنند که قیامت کی بر پا شود؟
فِيمَ أَنتَ مِن ذِكْرَاهَا﴿۴۳﴾
تو را چه کار است دیگر که از آن به یاد آری؟ (بسیار یاد آور شدی و منکران از تو نپذیرفتند).
إِلَىٰ رَبِّكَ مُنتَهَاهَا﴿۴۴﴾
کار آن ساعت به خدای تو منتهی شود.
إِنَّمَا أَنتَ مُنذِرُ مَن يَخْشَاهَا﴿۴۵﴾
تو را جز این نباشد که اهل ایمان را هر کس از یاد آن روز هراسان می‌شود به اهوال آن روز آگاه سازی.
كَأَنَّهُمْ يَوْمَ يَرَوْنَهَا لَمْ يَلْبَثُوا إِلَّا عَشِيَّةً أَوْ ضُحَاهَا﴿۴۶﴾
چون آن روز را مردم ببینند گویی همه عمر دنیا شامگاهی یا چاشتگاهی بیش نبوده است.
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
به نام خداوند بخشنده مهربان
وَالنَّازِعَاتِ غَرْقًا﴿۱﴾
قسم به فرشتگانی که (جان کافران را) به سختی بگیرند.
وَالنَّاشِطَاتِ نَشْطًا﴿۲﴾
قسم به فرشتگانی که (جان اهل ایمان را) به آسایش و نشاط ببرند.
وَالسَّابِحَاتِ سَبْحًا﴿۳﴾
و قسم به فرشتگانی که با کمال سرعت (فرمان حق را) انجام دهند.
فَالسَّابِقَاتِ سَبْقًا﴿۴﴾
قسم به فرشتگانی که (درنظم عالم) بر هم سبقت گیرند.
فَالْمُدَبِّرَاتِ أَمْرًا﴿۵﴾
قسم به فرشتگانی که (به فرمان حق) به تدبیر نظام خلق می‌کوشند (که قیامتی و حشری خواهد آمد).
يَوْمَ تَرْجُفُ الرَّاجِفَةُ﴿۶﴾
روزی که آن لرزاننده (یعنی نفخه صور الهی، جهان را) بلرزاند.
تَتْبَعُهَا الرَّادِفَةُ﴿۷﴾
و لرزاننده دیگر (یعنی نفخه صور دیگر) از پی آن در آید.
قُلُوبٌ يَوْمَئِذٍ وَاجِفَةٌ﴿۸﴾
در آن روز سخت دلهای برخی مضطرب و هراسان شود.
أَبْصَارُهَا خَاشِعَةٌ﴿۹﴾
که (از ترس) چشمها به زیر افکنند.
يَقُولُونَ أَإِنَّا لَمَرْدُودُونَ فِي الْحَافِرَةِ﴿۱۰﴾
(مردم غافل دنیا) گویند: آیا ما پس از مرگ باز زندگانی دیگری خواهیم یافت؟
أَإِذَا كُنَّا عِظَامًا نَّخِرَةً﴿۱۱﴾
چگونه چون مردیم و استخوان ما پوسید زنده خواهیم شد؟
قَالُوا تِلْكَ إِذًا كَرَّةٌ خَاسِرَةٌ﴿۱۲﴾
و گویند: در این صورت که دیگر بار زنده شویم بسی زیانکار خواهیم بود.
فَإِنَّمَا هِيَ زَجْرَةٌ وَاحِدَةٌ﴿۱۳﴾
جز یک صدای مهیب (که در صور اسرافیل کنند) نشنوند.
فَإِذَا هُم بِالسَّاهِرَةِ﴿۱۴﴾
و ناگاه همه از خاک بر شوند و به صحرای قیامت رهسپار گردند.
هَلْ أَتَاكَ حَدِيثُ مُوسَىٰ﴿۱۵﴾
آیا خبر موسی عمران به تو رسیده؟
إِذْ نَادَاهُ رَبُّهُ بِالْوَادِ الْمُقَدَّسِ طُوًى﴿۱۶﴾
آن گاه که خدایش او را در وادی مقدس طوی (قرب طور) ندا کرد.
اذْهَبْ إِلَىٰ فِرْعَوْنَ إِنَّهُ طَغَىٰ﴿۱۷﴾
که به سوی فرعون برو که او سخت به راه طغیان رفته است.
فَقُلْ هَل لَّكَ إِلَىٰ أَن تَزَكَّىٰ﴿۱۸﴾
پس بگو: میل داری که (از پلیدی خود پرستی و شرک) پاک و پاکیزه شوی؟
وَأَهْدِيَكَ إِلَىٰ رَبِّكَ فَتَخْشَىٰ﴿۱۹﴾
و تو را به راه خدا هدایت کنم تا بترسی (و به درگاه عظمت و قدرت او خاشع و فروتن شوی).
فَأَرَاهُ الْآيَةَ الْكُبْرَىٰ﴿۲۰﴾
پس آن آیت و معجزه بزرگتر را به او نمود.
فَكَذَّبَ وَعَصَىٰ﴿۲۱﴾
فرعون تکذیب و نافرمانی کرد.
ثُمَّ أَدْبَرَ يَسْعَىٰ﴿۲۲﴾
از آن پس (که معجزه موسی دید) باز روی از حق بگردانید و (برای دفع موسی) به جهد و کوشش برخاست.
فَحَشَرَ فَنَادَىٰ﴿۲۳﴾
پس (با رجال بزرگ دربار خود) انجمن کرد و ندا داد.
فَقَالَ أَنَا رَبُّكُمُ الْأَعْلَىٰ﴿۲۴﴾
و گفت: منم خدای بزرگ شما.
فَأَخَذَهُ اللَّهُ نَكَالَ الْآخِرَةِ وَالْأُولَىٰ﴿۲۵﴾
خدا هم او را به عقاب دنیا و آخرت گرفتار کرد.
إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَعِبْرَةً لِّمَن يَخْشَىٰ﴿۲۶﴾
تا به هلاکت او اهل ترس از خدا عبرت گیرند.
أَأَنتُمْ أَشَدُّ خَلْقًا أَمِ السَّمَاءُ ۚ بَنَاهَا﴿۲۷﴾
آیا بنای شما آدمیان استوارتر است یا بنای آسمان بلند که خدا آفرید؟
رَفَعَ سَمْكَهَا فَسَوَّاهَا﴿۲۸﴾
که سقفی بس بلند و محکم بنیان در کمال زیبایی استوار ساخت.
وَأَغْطَشَ لَيْلَهَا وَأَخْرَجَ ضُحَاهَا﴿۲۹﴾
و شامش را تیره و روزش را روشن گردانید.
وَالْأَرْضَ بَعْدَ ذَٰلِكَ دَحَاهَا﴿۳۰﴾
و زمین را پس از آن بگسترانید.
أَخْرَجَ مِنْهَا مَاءَهَا وَمَرْعَاهَا﴿۳۱﴾
و از آن آب و گیاه پدید آورد.
وَالْجِبَالَ أَرْسَاهَا﴿۳۲﴾
و کوهها را بر روی آن استوار ساخت.
مَتَاعًا لَّكُمْ وَلِأَنْعَامِكُمْ﴿۳۳﴾
تا (از آن آب و گیاه که از بیابان و کوه بر انگیزد) قوت شما و چهارپایانتان بر آید.
فَإِذَا جَاءَتِ الطَّامَّةُ الْكُبْرَىٰ﴿۳۴﴾
پس چون آن واقعه بزرگ (و حادثه عظیم قیامت) پدید آید.
يَوْمَ يَتَذَكَّرُ الْإِنسَانُ مَا سَعَىٰ﴿۳۵﴾
در آن روز آدمی هر چه کرده به یاد آرد.
وَبُرِّزَتِ الْجَحِيمُ لِمَن يَرَىٰ﴿۳۶﴾
و دوزخ برای بینندگان آشکار شود.
فَأَمَّا مَن طَغَىٰ﴿۳۷﴾
پس هر کس (از حکم شرع خدا) سرکش و طاغی شد.
وَآثَرَ الْحَيَاةَ الدُّنْيَا﴿۳۸﴾
و زندگی دنیا را برگزید.
فَإِنَّ الْجَحِيمَ هِيَ الْمَأْوَىٰ﴿۳۹﴾
دوزخ جایگاه اوست.
وَأَمَّا مَنْ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِ وَنَهَى النَّفْسَ عَنِ الْهَوَىٰ﴿۴۰﴾
و هر کس از حضور در پیشگاه عزّ ربوبیت بترسید و از هوای نفس دوری جست.
فَإِنَّ الْجَنَّةَ هِيَ الْمَأْوَىٰ﴿۴۱﴾
همانا بهشت منزلگاه اوست.
يَسْأَلُونَكَ عَنِ السَّاعَةِ أَيَّانَ مُرْسَاهَا﴿۴۲﴾
از تو سؤال کنند که قیامت کی بر پا شود؟
فِيمَ أَنتَ مِن ذِكْرَاهَا﴿۴۳﴾
تو را چه کار است دیگر که از آن به یاد آری؟ (بسیار یاد آور شدی و منکران از تو نپذیرفتند).
إِلَىٰ رَبِّكَ مُنتَهَاهَا﴿۴۴﴾
کار آن ساعت به خدای تو منتهی شود.
إِنَّمَا أَنتَ مُنذِرُ مَن يَخْشَاهَا﴿۴۵﴾
تو را جز این نباشد که اهل ایمان را هر کس از یاد آن روز هراسان می‌شود به اهوال آن روز آگاه سازی.
كَأَنَّهُمْ يَوْمَ يَرَوْنَهَا لَمْ يَلْبَثُوا إِلَّا عَشِيَّةً أَوْ ضُحَاهَا﴿۴۶﴾
چون آن روز را مردم ببینند گویی همه عمر دنیا شامگاهی یا چاشتگاهی بیش نبوده است.
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:سورة النبأ
گوهر بعدی:سورة عبس
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
