۴۰۸ بار خوانده شده

غزل ۵۳۲

چون خراباتی نباشد زاهدی
کش به شب از در درآید شاهدی

محتسب گو تا ببیند روی دوست
همچو محرابی و من چون عابدی

چون من آب زندگانی یافتم
غم نباشد گر بمیرد حاسدی

آنچه ما را در دل است از سوز عشق
می‌نشاید گفت با هر باردی

دوستان گیرند و دلداران ولیک
مهربان نشناسد الا واحدی

از تو روحانی‌ترم در پیش دل
نگذرد شب‌های خلوت واردی

خانه‌ای در کوی درویشان بگیر
تا نماند در محلت زاهدی

گر دلی داری و دلبندیت نیست
پس چه فرق از ناطقی تا جامدی

گر به خدمت قائمی خواهی منم
ور نمی‌خواهی به حسرت قاعدی

سعدیا گر روزگارت می‌کشد
گو بکش بر دست سیمین ساعدی
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل ۵۳۱
گوهر بعدی:غزل ۵۳۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.