اُشتُر و گاو و قُچی در پیشِ راه
یافتند اَنْدَر رَوِش بَندی گیاه

گفت قُچ بَخْش اَرْ کُنیم این را یَقین
هیچ کَس از ما نگردد سیر ازین

لیکْ عُمرِ هرکِه باشد بیش تَر
این عَلَف اوراست اولی گو بِخَور

که اَکابِر را مُقَدَّم داشتن
آمده‌ست از مُصْطَفی اَنْدَر سُنَن

گَرچه پیران را دَرین دورِ لِئام
در دو موضِع پیش می‌دارند عام

یا در آن لوتی که آن سوزان بُوَد
یا بر آن پُلْ کَزْ خَلَل ویران بُوَد

خِدمَتِ شیخی بزرگی قایِدی
عامْ نارَد بی‌قَرینه‌یْ فاسِدی

خیرَشان این است چِه بْوَد شَرَّشان؟
قُبْحَشان را باز دان از فَرَّشان