اَشْکَش از دیده بِجَست و گفت او
با همه آن شاهِ شیرینْ‌نامْ کو؟

گفت آن سالوسِ زَرّاق تَهی؟
دام گولان و کَمَنْدِ گُمرَهی؟

صد هزاران خامْ ریشانْ هَمچو تو
اوفتاده از وِیْ اَنْدَر صد عُتو

گَر نَبینیش و سَلامَت وا رَوی
خیرِ تو باشد نگردی زو غَوی

لافْ‌کیشی کاسه‌لیسی طَبْل‌خوار
بانگِ طَبْلَش رَفته اَطْرافِ دیار

سِبْطی اَند این قوم و گوساله‌پَرَست
در چُنین گاوی چه می‌مالَند دست؟

جیفَةُ اللَّیْل است و بَطّال النَّهار
هر کِه او شد غِرِّهٔ این طَبْل‌خوار

هِشْته‌اَند این قوم صد عِلْم و کَمال
مَکْر و تَزویری گرفته کینْست حال

آلِ موسی کو دَریغا تاکُنون
عابِدانِ عِجْل را ریزند خون؟

شَرع و تَقْوی را فَکَنده سویِ پُشت
کو عُمَر؟ کو اَمْرِ مَعْروفِ دُرُشت

کین اِباحَت زین جَماعَت فاش شُد
رُخْصَتِ هر مُفسِدِ قَلّاش شُد

کو رَهِ پیغامبری و اَصْحابِ او؟
کو نماز و سُبْحه و آدابِ او؟