چون که مَجْلِس بی‌چُنین پَیْغاره نیست
از حَدیثِ پَسْتِ نازلْ چاره نیست

واسِتان هین این سُخَن را از گِرو
سویِ افسانه‌یْ عَجوزه باز رو

چون مُسِن گشت و دَرین رَهْ نیست مَرد
تو بِنِهْ نامَش عَجوزِ سال‌خَورْد

نه مَرو را رَاسِ مال و پایه‌یی
نه پَذیرایِ قَبولِ مایه‌یی

نه دَهَنده نه پَذیرنده‌ی ْ خوشی
نه دَرو معنیّ و نه معنی‌کَشی

نه زبان نه گوشْ نه عقل و بَصَر
نه هُش و نه بی‌هُشیّ و نه فِکَر

نه نیاز و نه جَمالی بَهْرِ ناز
توبه تویَش گَنْده مانندِ پیاز

نه رَهی بُبْریده او نه پایِ راه
نه تَبِش آن قَحْبه را نه سوز و آه