بود گَبْری در زمانِ بایَزید
گفت او را یک مُسلمانِ سَعید

که چه باشد گَر تو اسلام آوَری‌؟
تا بیابی صد نَجات و سَروری

گفت این ایمان اگر هست ای مُرید
آن که دارد شیخِ عالَم بایَزید

من ندارم طاقَتِ آن تابِ آن
کان فُزون آمد زِ کوشش‌هایِ جان

گَرچه در ایمان و دین ناموقِنَم
لیکْ در ایمانِ او بَس مؤمِنَم

دارم ایمانْ کان زِ جُمله بَرتَر است
بَسْ لَطیف و با فُروغ و با فَر است

مؤمنِ ایمانِ اویَم در نَهان
گَرچه مُهْرم هست مُحْکَم بر دَهان

باز ایمانْ خود گَر ایمانِ شماست
نه بِدان مَیْلَسْتَم و نه مُشْتَهاست

آن که صد مَیْلَش سویِ ایمان بُوَد
چون شما را دید آن فاتِر شود

زان که نامی بینَد و مَعْنیش نی
چون بیابان را مَفازه گُفتنی

عشقِ او زآوَرْدِ ایمان بِفْسُرَد
چون به ایمانِ شما او بِنْگَرَد