چون دلِ آن آبْ زین‌ها خالی است
عکسِ روها از بُرونْ در آب جَست

پَس تو را باطِنْ مُصَفّا ناشُده
خانه پُر از دیو و نَسْناس و دَده

ای خَری زِاسْتیزه مانْده در خَری
کِی زِ اَرْواحِ مَسیحی بو بَری‌؟

کِی شِناسی گَر خیالی سَر کُند
کَزْ کُدامین مَکْمَنی سَر بَر کَند

چون خیالی می‌شود در زُهْدْ تَن
تا خیالات از دَرونه روفْتَن