گفت از ضَعْفِ تَوکُّل باشد آن
وَرْنه بِدْهَد نانْ کسی که دادْ جان

هر کِه جویَد پادشاهیّ و ظَفَر
کَم نَیایَد لُقمهٔ نان ای پسر

دام و دَدْ جُمله همه اَکّالِ رِزْق
نه پِیِ کَسبْ‌اَند نه حَمّالِ رِزْق

جُمله را رَزّاقْ روزی می‌دَهَد
قِسْمَتِ هر یک به پیشش می‌نَهَد

رِزْق آید پیشِ هر کهِ صَبر جُست
رَنجِ کوشش‌ها زِ بی‌صَبریِّ توست