چون مَلَک از لَوْحِ مَحْفوظ آن خِرَد
هر صَباحی دَرسِ هر روزه بَرَد

بر عَدَم تَحریرها بین بی‌بَنان
وَزْ سَوادَش حیرتِ سوداییان

هر کسی شُد بر خیالی ریشِ گاو
گشته در سودایِ گنجی کُنْج‌کاو

از خیالی گشته شَخْصی پُرشُکوه
رویْ آورده به مَعْدن‌هایِ کوه

وَزْ خیالی آن دِگَر با جَهْدِ مُر
رو نهاده سویِ دریا بَهْرِ دُر

وان دِگَر بَهْرِ تَرَهُّب در کُنِشْت
وان یکی اَنْدَر حَریصی سویِ کِشت

از خیالْ آن رَهْ‌زنِ رَسته شُده
وَزْ خیالْ این مَرهَمِ خسته شُده

در پَری‌خوانی یکی دل کرده گُم
بر نُجوم آن دیگری بِنْهاده سُم

این رَوِش‌ها مُختلف بینَد بُرون
زان خیالاتِ مُلَوَّن زَانْدَرون

این در آن حیران شُده کان بر چی است؟
هر چَشَنده آن دِگَر را نافی است

آن خیالات اَرْ نَبُد نامُؤتَلِف
چون زِ بیرون شُد رَوِش‌ها مُختلف؟

قِبْلهٔ جان را چو پنهان کرده‌اند
هر کسی رو جانِبی آورده‌اند