قِسْمِ او خاک است گَر دِیْ گَر بهار
میرِ کَوْنی خاک چون نوشی چو مار؟

در میانِ چوب گوید کِرمِ چوب
مَر کِه را باشد چُنین حَلْوایِ خوب؟

کِرمِ سَرگین در میانِ آن حَدَث
در جهانْ نُقلی نَدانَد جُز خَبَث