فِعْل و قَوْل آمد گواهانِ ضَمیر
زین دو بر باطِنْ تو اِسْتِدلال گیر

چون ندارد سَیْرْ سِرَّت در درون
بِنْگَر اَنْدَر بَوْلِ رَنْجور از بُرون

فِعْل و قَوْلْ آن بولِ رَنْجوران بُوَد
که طَبیبِ جسم را بُرهان بُوَد

وان طَبیبِ روحْ در جانَش رَوَد
وَزْ رَهِ جانْ اَنْدَر ایمانَش رَوَد

حاجَتَش نایَد به فِعْل و قَوْلِ خوب
اِحْذَروهُمْ هُمْ جَواسیسُ الْقُلوب

این گواهِ فَعْل و قَوْل از وِیْ بِجو
کو به دریا نیست واصِل هَمچو جو