گفت موسی کَاوَّلینِ آن چهار
صِحَّتی باشد تَنَت را پایدار

این عِلَل‌هایی که در طب گفته‌اند
دور باشد از تَنَت ای اَرجُمَند

ثانیا باشد تورا عُمْرِ دراز
که اَجَل دارد زِ عُمرَت اِحْتِراز

وین نباشد بَعدِ عُمرِ مُسْتوی
که به ناکام از جهانْ بیرون رَوی

بلکه خواهانِ اَجَلْ چون طِفْلِ شیر
نه زِ رَنجی که تو را دارد اسیر

مرگْ‌جو باشی ولی نَزْ عَجْزِ رَنج
بلکه بینی در خَرابِ خانه گنج

پَس به دَستِ خویش گیری تیشه‌یی
می‌زَنی بر خانه بی‌اندیشه‌یی

که حِجابِ گنج بینی خانه را
مانعِ صد خَرمَن این یک دانه را

پَس در آتش اَفْکَنی این دانه را
پیش گیری پیشهٔ مَردانه را

ای به یک بَرگی زِ باغی مانْده
هَمچو کِرمی بَرگَش از رَز رانْده

چون کَرَم این کِرم را بیدار کرد
اَژدَهایِ جَهْل را این کِرْم خَورْد

کِرْم کَرمی شُد پُر از میوه وْ درخت
این چُنین تبدیل گردد نیکْ بَخت