هم‌چُنان که شَهْ سُلَیمان در نَبَرد
جَذْبِ خَیْل و لشکَرِ بِلْقیس کرد

که بِیایید ای عزیزان زودْ زود
که بَرآمَد موج‌ها از بَحْرِ جود

سویِ ساحِل می‌فَشانَد بی‌خَطَر
جوشِ موجَش هر زمانی صد گُهَر

اَلصَّلا گفتیم ای اَهْل رَشاد
کین زمانْ رِضْوانْ در جَنَّت گُشاد

پَس سُلَیمان گفت ای پیکان رَوید
سویِ بِلْقیس و بدین دین بِگْرَوید

پَس بِگوییدَش بیا این جا تمام
زود که اَنَّ اللهَ یَدْعُوا بِالسَّلام

هین بیا ای طالبِ دولتْ شِتاب
که فُتوح است این زمان و فَتْحِ باب

ای کِه تو طالب نه‌یی تو هم بیا
تا طَلَب یابی ازین یارِ وَفا