قوم گُفتندَش که هین این جا مَخُسب
تا نکوبَد جانْ سِتانَت هَمچو کُسب

که غریبیّ و نمی‌دانی زِ حال
کَنْدَرین جا هر کِه خُفت آمد زَوال

اِتِّفاقی نیست این ما بارها
دیده‌ایم و جُمله اَصْحابِ نُهی

هر کِه آن مَسجد شبی مَسْکَن شُدَش
نیمْ‌شب مرگِ هَلاهِل آمَدَش

از یکی ما تابه صد این دیده‌ایم
نه به تَقلید از کسی بِشْنیده‌ایم

گفت اَلدّینُ نَصیحَه آن رَسول
آن نَصیحَت در لُغَت ضِدِّ غُلول

این نَصیحَت راستی در دوستی
در غُلولی خایِن و سگْ‌پوستی

بی‌خیانت این نَصیحَت از وَداد
می‌نِماییمَت مَگَرْد از عقل و داد