موسی آمد در مُناجات آن سَحَر
کِی خدا ایمان ازو مَستان مَبَر

پادشاهی کُن بَرو بَخشا که او
سَهْو کرد و خیره‌روییّ و غُلو

گُفتَمَش این عِلْم نه دَرخورْدِ توست
دَفْع پِنْدارید گفتم را و سُست

دست را بر اَژدَها آن کَس زَنَد
که عَصا را دَستَش اَژدَرها کُند

سِرِّ غَیْب آن را سِزَد آموختن
که زِ گفتن لبْ تَوانَد دوختن

دَرخورِ دریا نَشُد جُز مُرغِ آب
فَهْم کُن وَاللهُ اَعْلَمْ بِالصَّواب

او به دریا رفت و مُرغابی نبود
گشت غَرقه دست گیرش ای وَدود