اَنْبیا گفتند کآری آفرید
وَصْف‌هایی که نَتان زان سَر کَشید

و آفرید او وَصْف‌هایِ عارِضی
که کسی مَبْغوض می‌گردد رَضی

سنگ را گویی که زَر شو بیهُده‌ست
مِسّ را گویی که زَر شو راه هست

ریگ را گویی که گِل شو عاجِز است
خاک را گویی که گِل شو جایز است

رنج‌ها داده‌ست کان را چاره نیست
آن به مِثْلِ لَنْگی و فَطْس و عَمی‌ست

رنج‌ها داده‌ست کان را چاره هست
آن به مِثْلِ لَقْوه و دَردِ سَر است

این دَواها ساخت بَهرِ اِئْتِلاف
نیست این دَرد و دَواها از گِزاف

بلکه اَغْلَب رَنج‌ها را چاره هست
چون به جِدْ جویی بِیایَد آن به دست