نوح اَنْدَر بادیه کَشتی بِساخت
صد مَثَل‌گو از پِیِ تَسْخَر بِتاخت

در بیابانی که چاهِ آب نیست
می‌کُند کَشتی چه نادان وَابْلَهی‌ست

آن یکی می‌گفت ای کَشتی بِتاز
وان یکی می‌گفت پَرَّش هم بِساز

او هَمی‌گفت این به فرمانِ خداست
این به چُرْبَک‌ها نخواهد گشت کاست