گفت داوود این سُخَن‌ها را بِشو
حُجَّتِ شَرعی در این دَعوی بِگو

تو رَوا داری که من بی‌حُجَّتی
بِنْهَم اَنْدَر شهرْ باطِلْ سُنَّتی؟

این کِه بَخشیدَت خریدی؟ وارِثی؟
رَیْع را چون می‌سِتانی حارِثی؟

کَسْب را هَمچون زِراعَت دان عَمو
تا نَکاری دَخْل نَبْوَد آنِ تو

آنچه کاری بِدْرَوی آنْ آنِ توست
وَرْنه این بی‌داد بر تو شُد دُرُست

رو بِدِه مالِ مُسلمان کَژْ مگو
رو بِجو وام و بِدِه باطِل مَجو

گفت ای شَهْ تو همین می‌گویی‌اَم
که هَمی‌گویند اَصْحابِ سِتَم؟