تا بِدانی که تَن آمد چون لباس
رو بِجو لابِسْ لباسی را مَلیس

روح را توحیدِ اَللهْ خوش تَر است
غیرِ ظاهرْ دست و پایِ دیگر است

دست و پا در خواب بینی وِ ائْتِلاف
آن حقیقت دان مَدانَش از گِزاف

آن تویی که بی‌بَدَن داری بَدَن
پس مَتَرس از جسم و جانْ بیرون شُدن