سَجْده کردند و بِگُفتند ای کَریم
دور بادا از تو رَنْجوریّ و بیم

پَس بُرون جَسْتند سویِ خانه‌ها
هَمچو مُرغانْ در هوایِ دانه‌ها

مادَرانْشان خشمگین گشتند و گفت
روزِ کُتّاب و شما با لَهْو جُفْت؟

عُذْر آوردند کِی مادر تو بیست
این گناه از ما و از تَقصیر نیست

از قَضایِ آسْمان اُستادِ ما
گشت رَنْجور و سَقیم و مُبْتَلا

مادران گفتند مَکْر است و دروغ
صد دروغ آرید بَهرِ طَمْعِ دوغ

ما صَباح آییم پیشِ اوسْتا
تا بِبینیم اَصْلِ این مَکْرِ شما

کودکان گفتند بِسْمِ اللهْ رَوید
بر دروغ و صِدْقِ ما واقِف شوید