گفت نه نه مُهْلَتم باید نَهاد
عِشوه‌ها کَم دِهْ تو کَم پِیْمایْ باد

حَق تَعالیٰ وَحی کَردَش در زمان
مُهْلَتَش دِهْ مُتَّسِع مَهْراس ازان

این چِهِل روزَش بِدِه مُهْلَت به طَوْع
تا سِگالَد مَکْرها او نوعْ نوع

تا بِکوشَد او که نی من خُفته‌ام
تیز رو گو پیشِ رَهْ بِگْرفته‌ام

حیله‌هاشان را همه بَرهَم زَنَم
و انچه اَفْزایَند من بر کَم زَنَم

آب را آرَند من آتش کُنم
نوش و خوش گیرند و من ناخَوش کُنم

مِهْر پیوندند و منْ ویران کُنم
آن که اَنْدَر وَهْم نارَند آن کُنم

تو مَتَرس و مُهْلَتَش دِهْ دُم‌دراز
گو سِپَه گِرد آر و صد حیله بِساز