شَهْ شَبانگَهْ باز آمد شادمان
کاِمْشَبان حَمل است و دورَند از زنان

خازِنَش عِمْران هم اَنْدَر خِدمَتَش
هم به شهر آمد قَرینِ صُحبَتَش

گفت ای عِمْران بَرین دَر خُسپ تو
هین مَرو سویِ زن و صُحبَت مَجو

گفت خُسپَم هم بَرین دَرگاهِ تو
هیچ نَنْدیشَم به جُز دِلْخواهِ تو

بود عِمْران هم زِ اسرائیلیان
لیک مَر فرعون را دل بود و جان

کِی گُمان بُردی که او عِصیان کُند؟
آن که خَوْفِ جانِ فرعون آن کُند؟