آن بِلالِ صِدقْ در بانگِ نماز
حَیَّ را هَیَّ هَمی خوانْد از نیاز

تا بِگُفتند ای پَیَمبَر راست نیست
این خَطا، اکنون که آغازِ بِناست

ای نَبیّ و ای رَسولِ کِردگار
یک مُؤذِّن کو بُوَد اَفْصَح بیار

عَیْب باشد اوَّلِ دین و صَلاح
لَحنْ خواندن لَفْظِ حَیَّ عَلْ فَلاح

خَشمِ پیغامبر بِجوشید و بِگفُت
یک دو رَمزی از عِنایاتِ نَهُفت

کِی خَسان نَزدِ خدا هَیِّ بِلال
بهتر از صد حَیّ و خَیّ و قیل و قال

وا مَشورانید تا من رازتان
وانگویم آخِر و آغازِتان

گَرْ نَداری تو دَمِ خوش در دُعا
رو دُعا می‌خواه زِاخوانِ صَفا