تو چرا بیدار کردی مَر مرا؟
دشمنِ بیداری‌یی تو ای دَغا

همچو خَشْخاشی، همه خواب آوَری
هَمچو خَمْری، عقل و دانش را بَری

چارْمیخَت کرده‌ام، هین راست گو
راست را دانم، تو حیلَت‌ها مَجو

من زِ هر کَس آن طَلَب دارم که او
صاحبِ آن باشد اَنْدَر طَبْع و خو

من زِ سِرکه می‌نَجویَم شِکَّری
مَر مُخَنَّث را نگیرم لشکری

هَمچو گَبْرانْ من نَجویَم از بُتی
کو بُوَد حَق یا خود از حَق آیَتی

من زِ سَرگین می‌نَجویَم بویِ مُشک
من در آبِ جو نَجویَم خِشْتِ خُشک

من زِ شیطان این نَجویَم کوست غیر
کو مرا بیدار گرداند به خیر

گفت بسیار آن بلیس از مَکْر و غَدْر
میر ازو نَشْنید، کرد اِسْتیز و صَبر