گفت حُجَّت‌هایِ خود کوتَهْ کُنید
پَند را در جان و در دلْ رَهْ کُنید

گَر اَمینَم، مُتَّهم نَبْوَد اَمین
گَر بگویم آسْمان را من زمین

گَر کَمالَم، با کَمالْ اِنْکارْ چیست؟
وَرْ نی‌اَم، این زَحْمَت و آزارْ چیست؟

من نخواهم شُد ازین خَلْوَت بُرون
زان که مَشغولَم به اَحْوالِ درون