هرکِه صاحِب ذوق بود از گفتِ او
لَذَّتی می‌دید و تَلْخی جُفتِ او

نُکته‌ها می‌گفت او آمیخته
در جُلابِ قَندْ زَهری ریخته

ظاهِرَش می‌گفت در رَهْ چُست شو
وَزْ اَثَر می‌گفت جان را سُست شو

ظاهرِ نُقره گَر اِسْپید است و نو
دست و جامه می سِیَه گردد ازو

آتش اَرْ چه سُرخْ روی است از شَرَر
تو زِ فِعْلِ او سِیَه کاری نِگَر

بَرق اگر نوری نِمایَد در نَظَر
لیکْ هست از خاصیَت دُزدِ بَصَر

هرکِه جُز آگاه و صاحبْ‌ذوق بود
گُفتِ او در گَردنِ او طوق بود

مُدَّتی شش سال در هِجْرانِ شاه
شُد وزیر اَتْباعِ عیسی را پَناه

دین و دل را کُل بِدو بِسْپُرد خَلْق
پیشِ اَمْر و حُکْمِ او می‌مُرد خَلْق