صد هزاران مَردِ تَرسا سویِ او
اندک‌ اندک جمع شُد در کویِ او

او بَیان می‌کرد با ایشان به راز
سِرِّ اَنْگِلْیون و زُنّار و نماز

او به ظاهر واعِظِ اَحْکام بود
لیکْ در باطِنْ صَفیر و دام بود

بَهرِ این بعضی صَحابه از رَسول
مُلْتَمِس بودند مَکْرِ نَفْسِ غول

کو چه آمیزد زِ اَغْراضِ نَهان
در عبادت‌ها و در اِخْلاصِ جان؟

فَضْلِ طاعَت را نَجُستَندی ازو
عَیْبِ ظاهر را بِجُستَندی که کو؟

مو به مو و ذَرّه ذَرّه مَکْرِ نَفْس
می‌شِناسیدَند چون گُل از کَرَفْس

موشِکافانِ صَحابه هم در آن
وَعظِ ایشان خیره گَشتَندی به جان