از خدا جوییم توفیقِ اَدَب
بی‌اَدَبْ مَحْروم گشت از لُطفِ رَب

بی‌اَدَب تنها نه خود را داشت بَد
بلکه آتش در همه آفاق زَد

مایِده از آسْمان دَرمی‌رَسید
بی‌شِری و بَیْع و بی‌گفت و شنید

در میانِ قومِ موسی چند کَس
بی‌اَدَب گفتند کو سیر و عَدَس؟

مُنقَطِع شد خوان و نان از آسمان
مانْد رَنجِ زَرْع و بیل و داس‌َمان

باز، عیسی چون شَفاعَت کرد حَق
خوان فرستاد و غَنیمَت بَر طَبَق

باز گُستاخانْ ادب بُگْذاشتند
چون گدایانْ زَلَّه‌ها بَرداشتند

لابِه کرده عیسی ایشان را که این
دایم است و کَم نگردد از زمین

بَدگُمانی کردن و حِرْص آوَری
کُفر باشد پیشِ خوانِ مِهْتَری

زان گدارویانِ نادیده زِ آز
آن دَرِ رَحمَت بَر ایشان شُد فَراز

ابرْ بَر نایَد پِیِ مَنعِ زَکات
وَزْ زِنا اُفْتَد وَبا اَنْدَر جِهات

هرچه بر تو آید از ظُلْمات و غَم
آن زِ بی‌باکیّ و گُستاخی‌ست هم

هرکِه بی‌باکی کُند در راهِ دوست
رَه‌زَنِ مَردان شُد و نامَردْ اوست

از اَدَب پُرنور گشته‌ست این فَلَک
وَزْ اَدَب مَعْصوم و پاک آمد مَلَک

بُد زِ گُستاخی کُسوفِ آفتاب
شُد عَزازیلی زِ جُرأت رَدِّ باب