۲۷۵ بار خوانده شده

شمارهٔ ۲۰۷

ای نور دیده و دل از دیدهها نهانی
با ما نه در میانی کاندر میان جانی

عشقت بسوخت خرمن آبی بر آتشم زن
کز تشنگی مردم ای آب زندگانی

چون آب زندگانی جان بخشی از تو دارد
ز انصاف دور باشد گر گویمت که آنی

انوار هردو عالم عکسی ست از جمالت
هم بافتی نشانی با آن که بی نشانی

بستی حجاب اگر نه زاشراق رویت افتد
پروانه وار آتش در شمع آسمانی
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۰۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۰۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.