عنبرین است به ذکر تو نفسها که زنم
با تو پیوند دل و دیده و جان می بینم

به حدیث دگر آلوده مبادا دهنم
شنوایی چه کنم گر نبود این سخنم

نام و پیغام تو خوش میگذرد بر گوشم
که نه پرواست به اغیار نه با خویشتنم