این مقبلان که باخبر از روز محشر ند
جان را به دین و دانش و طاعت بپرورند

از حسن خلق همچو بهشتی مزینند
یا بند روح روح چو در خویش بنگرند

در بحر فکر غوطه زنانند روز و شب
تاره به سوی گوهر معنی همی برند

مرغان عرش بسته دام طبیعتند
از سدره بگذرند چو زین دام بر پرند

در جوی و حوض تیره شد آب حیات علم
اصحاب نوق آب ز سر چشمه می خورند

رغبت بدین مآرب دنیا کجا کنند
قومی که در موارد تسنیم و کوثرند

در حسن قدسیان بر مد ذهن ما ولی
این شاهدان با نمک از خاک دیگرند