راز عشقت ز دل آمد به زبان
مهر در ذره نهفتن نتوان

گفتی از چشم تو خون می آید
هرچه می آید ازو در گذران

دهنت دیدم و گفتم شکر است
گفتمت هرچه خوش آمد به دهانه

الاف اگر زد به قدت سرو چمن
گویش اینک گز و اینک میدان

نسبت روی تو کردیم به ماه
ماه چرخی بزد از شادی آن

گفته خون تو ریزیم و کمال
از انتظارم چه کشی باش بر آن

حاکمی خواه بکش خواه ببخش
بندهامه خواه بخوان خواه بران