۲۷۶ بار خوانده شده

شمارهٔ ۴۴

ز شعر خویش جز وی و کلاهی
که هریک به قالبی و بی بهایند

بدان حضرت فرستادم به تحفه
اگر چه صدر عالی را نشاید

امیدم هست کز لطف تو هر دم
چو یابند التفاتی بر سر آیند
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۴۳
گوهر بعدی:شمارهٔ ۴۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.