ز ما ای صبا با محمد رسان
خدا را درودی که او را سزاست

بگو با درود آنگهش در نهفت
که ای ساز معنی ز طبع تو راست

گرفتم که باشد ترا صد گرفت
بهر یک غزل کاختراعی مراست

نه آخر غریب دیار تواند
ترا با غریبان خصومت چراست

ز بیداد تست اینهمه بر غریب
که شعر من آواره شهرهاست