۲۳۳ بار خوانده شده

شمارهٔ ۴۳۸

ز خوان وصل تو تا با من گدا چه رسد
به جز جگر به گدایان بینوا چه رسد

البته که پر شکرست آن به هیچ کس نرسید
ازان دهان که ز هیچ است که مرا چه رسد

هزار تشنه به آبه لبی چو قطره آب
میان آن همه از قطره بما چه رسد

تو کیستی و من ای دل که جرعه زین جام
بصد چو جم نرسد تا من و تا چه رسد

چنین که بر سر کوی نو نیغ میبارد
به جز بلا بسر عاشق از هوا چه رسد

از نیزه بازی مژگان شوخ چشمانم
سنان به سینه رسید و هنوز تا چه رسد

کمال چون نرسد جز جفا ز اهل وفا
قیاس کن که ز خویان بیوفا چه رسد
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۴۳۷
گوهر بعدی:شمارهٔ ۴۳۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.