بادی که نیست از سر کوی تو نیست باد
دور هست و نیست همره بوی نو نیست باد

تا هست در با اثر حسینی و نیست
باد آشفته سلاسل موی تو نیست باد

هر کس کهیافت بوی تو آنگه ز شوق آن
چون باد نیست در تک و پوی تو نیست باد

گو شو خراب خانه چشمم ز سیل اشک
چشمی که هست بر لب جوی تو نیست باد

رفتم به باغ بی تو و گفتم به باغبان
هر گل که هست بر لب جوی تو نیست باد

تو دیر ز میکده ای رند درد نوش
زاهد که سنگ زد به سبوی تو نیست باد

گر گوییم کمال ز من حاجتی بخواه
گویم رقیب از سر کوی تو نیست باد