۲۳۴ بار خوانده شده

شمارهٔ ۴۸۷

چون آینه، گر به ساده‌لوحی مثلم
این بس بود از ساده‌دلی ماحصلم

کز رقعه ساده عزیزان چمن
چون غنچه ز برگ گل بود پر، بغلم
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۴۸۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ۴۸۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.