۲۳۸ بار خوانده شده

شمارهٔ ۸۷

رخسار تو هر کجاست، صبح طرب است
گر شام غمی ره برد آنجا، عجب است

آنجا که سر زلف دراز تو نشست
پاس نفس صبح، کمال ادب است
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۸۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ۸۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.