توان غم تو ز جان خراب دزدیدن
اگر ز شعله توان اضطراب دزدیدن

حباب‌وار برآور ز آب دیده سری
چو دیده چند توان سر در آب دزدیدن؟

خیال هندوی چشم تو در نمی‌آید
به چشم خلق، مگر بهر خواب دیدن

ز موج گریه‌ام افتد به گردن خورشید
ز روی آب، شکم چون حباب دزدیدن

دلی که وصل تو جوید به حیله، آن یابد
که طفل مکتبی از آفتاب دزدیدن

چو گل ز پرده برون‌آ، که بشکفد گلشن
چو غنچه، روی چرا در نقاب دزدیدن