نیافت منصب پروانه چراغم شمع
شبی نکرد درین کلبه، کار داغم شمع

ز عکس گل، در و دیوار در چراغان است
شب از برای چه آرد کسی به باغم شمع

برای آنکه به پروانه نسبتی دارم
به صد دلیل کند هر طرف سراغم شمع

ز رشک شعله و پروانه داغم و هر شب
بود فتیله روشن، برای داغم شمع

نخورده‌اند حریفان بزم بر طبعم
ز هرزه‌سوزی خود کرده بی‌دماغم شمع

چراغ مجلس من تا ز نور طلعت کیست؟
که عاشق است چو پروانه، بر چراغم شمع