۳۰۳ بار خوانده شده

شمارهٔ ۹

ز نقش کینه چو پاک است لوح سینه ما
به دوستی که تو هم دل بشو ز کینه ما

ز خیره‌چشمی خود سوختم که یار امروز
هنوز در عراق است از نگاه دینه ما

ز اشتیاق خدنگ تو بعد مردن هم
شود نشانه تیر استخوان سینه ما

بلا بود دل آسوده درد عشق کجاست
که سنگ تازه کند عهد آبگینه ما

امید خوش‌دلی از ما مجوی ای همدم
که عشق داده به طوفان غم سفینه ما

توانگریم ز اسباب غم چنان قدسی
که روزگار بود مفلس از قرینه ما
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۸
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.