۲۷۰ بار خوانده شده

شمارهٔ ۱۵

خدایگانا بر بنده بندگیت چنانک
نماز و روزه بود بر جهانیان فرض است

و لیک عرض کنم حال خود که نزد صدور
گشایش غم ارباب حاجت از عرض است

معلّق است دلم در کشاکش غم وام
چنانک گویی بین السماء والارض است

به حالتی برسیدم که تا به آب سبوی
هر آنچ وجه معاش من است از قرض است
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۴
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.