بلبل شوریده فغان می کند
شکوه ز آشوب جهان می کند

دامن گل گشته ز دستش رها
ناله و فریاد و امان می کند
***

باد خزان پیرهن گل درید
دامن گل شد ز نظر ناپدید

سرو چو یعقوب از این غم خمید
غصه قد سرو، کمان می کند
***

خارجه در مجلس ما جا گرفت
نرگس شهلا ره ایما گرفت

لاله ازین داغ به دل جا گرفت
عاقبت این هیز زیان می کند
***

شد «پرتیوا» پی غارتگری
ریخته دزدان عوض مشتری

نه گل به جا ماند و نه باغی
هر یک ز سو به سراغی
***

دزد ز هر سوی به غارتگری
خیره سری بین که چه ها می کند