تو ای تاج، تاج سر خسروانی
شد از چشم مست تو بی پا جهانی

تو از حالت مستمندان چه پرسی؟
تو حال دل دردمندان چه دانی؟

خدا را نگاهی به ما کن
نگاهی برای خدا کن
به عارف خودی آشنا کن

دو صد درد من
از نگاهی دوا کن

حبیبم طبیبم عزیزم، توئی درمان دردم، زکویت برنگردم
به هجرت در نبردم به قربان تو گردم
***

ز مژگان دو صد سینه آماج داری
دل سنگ در سینۀ عاج داری

سر فتنه و عزم تاراج داری
ندانم چه بر سر تو ای تاج داری

به کوی تو غوغای عام است
چه دانی که عارف کدام است؟

می ات در صراحی مدام است
نظر جز به روی تو بر من حرام است

تو شاهی
تو ماهی
الهی گواهی

تو یکتا در جهانی، تو چون روح و روانی
ز سر تا پا تو جانی، خدای عاشقانی