«دیدم صنمی سروقد و روی چو ماهی» یا به‌اختصار «دیدم صنمی»، نخستین تصنیف عارف قزوینی است که سال ۱۳۱۵ ه. ق در دستگاه شور ساخته شد.
عارف قزوینی دیدم صنمی را در هجده‌سالگی، قبل از آمدن به تهران به عشق دختری ارمنی به نام خانم‌بالا ساخته است.

دیدم صنمی سرو قد و روی چو ماهی
الهی تو گواهی، خدایا تو پناهی

افکند به رخسار چو مه زلف سیاهی
الهی تو گواهی، خدایا تو پناهی

گر گویم سروش، نبود سرو خرامان
این قسم شتابان، چون کبک خرامان

ور گویم گل، پیش تو گل همچو گیاهی
الهی تو گواهی، خدایا تو پناهی

این نیست مگر آینۀ لطف الهی
الهی تو گواهی، خدایا تو پناهی

صد بار گدائیش به از منصب شاهی
الهی تو گواهی، خدایا تو پناهی