۲۴۶ بار خوانده شده

شمارهٔ ۲۰۲ - وله ایضا

گفته بودی مرا که چیزی گوی
که نبایدت کرد استغفار

هر چه گفتم من از مدیح و غزل
بعضی از وی دروغ بد ناچار

همچو تو اختیار از آن کردم
تا همه راست باشدم گفتار

نه به دنیام برد باید شرم
نه به عقبی در آیدم بشمار
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۰۱ - وله ایضا
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۰۳ - وله ایضا
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.