۲۴۷ بار خوانده شده

شمارهٔ ۱۴۹ - ایضا له

عصای کلیمست این شعر من
که دریا بخشکی چو ساحل کند

یقین بد مرا کآن هنر نیستش
که چیزی ز ممدوح حاصل کند

ندانستم این خاصیت باشدش
که انعام پذرفته باطل کند
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۴۸ - وله ایضا
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۵۰ - ایضا له
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.