می کنی دوستیّ دشمن من
تا از آن حشمتت فزون باشد

خود جز این چشمم از تو کی دارد
هر که را عقل رهنمون باشد؟

این چنین دون و بدگهر که تویی
به منت التفات چون باشد؟

مردمان سوی مردمی یا زند
میل دونان بسوی دون باشد

عقل را راه در دماغ بود
تیز را رهگذار ... باشد