ای لطف تو در تن هنرجان
وی لفظ تو بر سر فلک تاج

از بهر قبول خویش کرده
جان لطف تو در ضمیر ادراج

روشن ز حدیث تو خرد را
در شرح معمیّات منهاج

هر شب تا روز فکرتم را
بر بام معالی تو معراج

طبعت به کمال قدرت خویش
ز اشکال عقیم کرده انتاج

برفست امروز و کودکانم
هستند در آرزوی تتماج

داریم ز نعمت تو هر چیز
و اکنون هستم به آرد محتاج

هر چند ز نعمت تو داریم
بسیار سپید و زرد چون عاج

لیکن تتماج از چنین آرد
کاچی باشد بوقت انضاج

ابرام رهی بکش چنان گیر
کوهست صفا و بدر و حجّاج